Άρσεναλ – Σάλκε - Παναθηναϊκός-Μαγιόρκα. Αυτή την τετράδα έδειξε πριν από 11 χρόνια η κληρωτίδα του Τσάμπιονς Λιγκ. Οι πράσινοι τερμάτισαν 1οι με 12 βαθμούς (με 9 η δεύτερη Άρσεναλ) και ξαφνικά η λέξη «καφενείο» μπήκε (ξανά) στο λεξιλόγιο των φιλάθλων.
Έχει ενδιαφέρον το πόσο εύκολα μπαίνουν στάμπες σε ξένες ή ελληνικές ομάδες, προκειμένου να εξυπηρετηθούν διαφορετικοί σκοποί. Το «καφενείο» από την «επιθετική μηχανή» απέχει ελάχιστα στον ελληνικό αθλητικό Τύπο, μερικά χιλιαστά απόσταση οι αποθεωτικοί χαρακτηρισμοί από τους απαξιωτικούς.
Παίζει ο Ολυμπιακός με Γερμανούς; «Δεμένη ομάδα, με αυτοματισμούς»
Παίζει ο Παναθηναϊκός με Γερμανούς; «Καφενείο...»
Χάνει ο Ολυμπιακός; «Φταίει ο κακός Παπαδόπουλος, η κακή ημέρα, η ατυχία, η ανετοιμότητα».
Χάνει ο Παναθηναϊκός; «Μίκρυνε ο Παναθηναϊκός τώρα που έφυγε (;) ο Τζίγγερ».
Πόσες φορές δεν ακούσαμε το 2011 την περίφημη έκφραση «Έλα μωρέ με το καφενείο τη Σάλκε. Σιγά την ομάδα». Μόνο και μόνο επειδή την κέρδισε δύο φορές (0-2, 2-0) ο Παναθηναϊκός.
Αντιθέτως, όταν ο Ολυμπιακός χάνει από τους Γερμανούς, αυτομάτως η Σάλκε γίνεται μία «καλοδουλεμένη μηχανή με αυτοματισμούς και με παίκτες που βρίσκονται με κλειστά τα μάτια».
Ακόμα θυμίζουμε πως ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε από τη Μάλαγα του Τουλαλάν, του Χοακίν, του Μπουονανότε και των υπολοίπων παιχταράδων. Άλλη στάμπα σε αυτή την περίπτωση: H «χρεοκοπημένη και υπό διάλυση Μάλαγα». Τώρα, βέβαια, που βρίσκεται δεύτερη στην Πριμιέρα Ντιβισιόν και που διέλυσε με 3-0 την Ζενίτ των 90.000.000 ευρώ, του Χουλκ και των (υπερ)μεταγραφών… ούτε κουβέντα.
Ποια ήταν η Σάλκε, το καφενείο, του 2001:
Τερματοφύλακας ο Ολιβερ Ρεκ (4 χρόνια στην ομάδα), αμυντικοί τα θηρία Τόμας Χάιτο (2 χρόνια στην ομάδα, διεθνής με την εθνική Πολωνία) και Τόμας Βάλντοχ (3 χρόνια στην ομάδα, διεθνής με την εθνική Πολωνίας).
Στην μεσαία γραμμή ο Αντι Μέλερ (2 χρονια στην τότε Σάλκε, με καριέρα σε Γιουβέντους και Ντόρτμουντ, Παγκόσμιος Πρωταθλητή το 1990 και κάτοχος Τσάμπιονς Λιγκ και UEFA) , ο Ολαφ Τον (8 χρόνια στην ομάδα, κάτοχος UEFA το 1997 με την Σάλκε, επίσης διεθνής με την εθνική Γερμανίας), ο Μαρκ Βίλμοτς (κάτοχος και αυτός του UEFA με την Σάλκε τo 1997, «μουντιαλικός» διεθνής με το Βέλγιο), και ο Γίρι Νέμετς (9 χρόνια στην ομάδα και αυτός κυπελλούχος Ευρώπης, επίσης διεθνής με την Τσεχοσλοβακία και μετά την Τσεχία).
Στην επίθεση δέσποζαν οι παρουσίες των Εμπε Σαντ (3 χρονια στην ομάδα) και Τζέραλντ Ασαμόα (επίσης 3 χρονια με τη φανέλα της ομάδας του Γκελσενκίρχεν και διεθνής με την εθνική Γερμανίας).
Ποια η Σάλκε του 2012:
Τερματοφύλακας ο Ούνερσταλ (1 χρονο στην ομαδα), αμυντικοί ο Χέβεντες (6 χρόνια), ο Φουκς (1 χρονο), ο Χόγκερ (1 χρόνο) και ο Νόιστεντερ που αποκτήθηκε φέτος. Μια αμυντική γραμμή χωρίς ομοιογένεια και εμπειρία δηλαδή.
Η μεσαία γραμμή είχε τους Χόλτμπι (3 χρονια στη Σάλκε), Μπαρνέτα που αποκτήθηκε φέτος, Αφελάι που αποκτήθηκε φέτος και Μάτιπ με 3 χρόνια στους «μπλε». Ένα κέντρο με τους νεαποκτηθέντες να τραβάνε το κουπί, λόγω εμπειρίας.
Στην επίθεση δύο μεγάλα ονόματα, τα οποία στις μεγάλες ομάδες δεν έπιασαν. Ο Φαρφάν (4 χρόνια στη Σάλκε) και ο Χούντελαρ (2 χρόνια, με αποτυχημένο παρελθόν στις Ρεαλ και Μίλαν). Η μόνη αξιόπιστη γραμμή ήταν η επιθετική της δηλαδή.
Έχει ενδιαφέρον το πόσο εύκολα μπαίνουν στάμπες σε ξένες ή ελληνικές ομάδες, προκειμένου να εξυπηρετηθούν διαφορετικοί σκοποί. Το «καφενείο» από την «επιθετική μηχανή» απέχει ελάχιστα στον ελληνικό αθλητικό Τύπο, μερικά χιλιαστά απόσταση οι αποθεωτικοί χαρακτηρισμοί από τους απαξιωτικούς.
Παίζει ο Ολυμπιακός με Γερμανούς; «Δεμένη ομάδα, με αυτοματισμούς»
Παίζει ο Παναθηναϊκός με Γερμανούς; «Καφενείο...»
Χάνει ο Ολυμπιακός; «Φταίει ο κακός Παπαδόπουλος, η κακή ημέρα, η ατυχία, η ανετοιμότητα».
Χάνει ο Παναθηναϊκός; «Μίκρυνε ο Παναθηναϊκός τώρα που έφυγε (;) ο Τζίγγερ».
Πόσες φορές δεν ακούσαμε το 2011 την περίφημη έκφραση «Έλα μωρέ με το καφενείο τη Σάλκε. Σιγά την ομάδα». Μόνο και μόνο επειδή την κέρδισε δύο φορές (0-2, 2-0) ο Παναθηναϊκός.
Αντιθέτως, όταν ο Ολυμπιακός χάνει από τους Γερμανούς, αυτομάτως η Σάλκε γίνεται μία «καλοδουλεμένη μηχανή με αυτοματισμούς και με παίκτες που βρίσκονται με κλειστά τα μάτια».
Ακόμα θυμίζουμε πως ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε από τη Μάλαγα του Τουλαλάν, του Χοακίν, του Μπουονανότε και των υπολοίπων παιχταράδων. Άλλη στάμπα σε αυτή την περίπτωση: H «χρεοκοπημένη και υπό διάλυση Μάλαγα». Τώρα, βέβαια, που βρίσκεται δεύτερη στην Πριμιέρα Ντιβισιόν και που διέλυσε με 3-0 την Ζενίτ των 90.000.000 ευρώ, του Χουλκ και των (υπερ)μεταγραφών… ούτε κουβέντα.
Ποια ήταν η Σάλκε, το καφενείο, του 2001:
Τερματοφύλακας ο Ολιβερ Ρεκ (4 χρόνια στην ομάδα), αμυντικοί τα θηρία Τόμας Χάιτο (2 χρόνια στην ομάδα, διεθνής με την εθνική Πολωνία) και Τόμας Βάλντοχ (3 χρόνια στην ομάδα, διεθνής με την εθνική Πολωνίας).
Στην μεσαία γραμμή ο Αντι Μέλερ (2 χρονια στην τότε Σάλκε, με καριέρα σε Γιουβέντους και Ντόρτμουντ, Παγκόσμιος Πρωταθλητή το 1990 και κάτοχος Τσάμπιονς Λιγκ και UEFA) , ο Ολαφ Τον (8 χρόνια στην ομάδα, κάτοχος UEFA το 1997 με την Σάλκε, επίσης διεθνής με την εθνική Γερμανίας), ο Μαρκ Βίλμοτς (κάτοχος και αυτός του UEFA με την Σάλκε τo 1997, «μουντιαλικός» διεθνής με το Βέλγιο), και ο Γίρι Νέμετς (9 χρόνια στην ομάδα και αυτός κυπελλούχος Ευρώπης, επίσης διεθνής με την Τσεχοσλοβακία και μετά την Τσεχία).
Στην επίθεση δέσποζαν οι παρουσίες των Εμπε Σαντ (3 χρονια στην ομάδα) και Τζέραλντ Ασαμόα (επίσης 3 χρονια με τη φανέλα της ομάδας του Γκελσενκίρχεν και διεθνής με την εθνική Γερμανίας).
Ποια η Σάλκε του 2012:
Τερματοφύλακας ο Ούνερσταλ (1 χρονο στην ομαδα), αμυντικοί ο Χέβεντες (6 χρόνια), ο Φουκς (1 χρονο), ο Χόγκερ (1 χρόνο) και ο Νόιστεντερ που αποκτήθηκε φέτος. Μια αμυντική γραμμή χωρίς ομοιογένεια και εμπειρία δηλαδή.
Η μεσαία γραμμή είχε τους Χόλτμπι (3 χρονια στη Σάλκε), Μπαρνέτα που αποκτήθηκε φέτος, Αφελάι που αποκτήθηκε φέτος και Μάτιπ με 3 χρόνια στους «μπλε». Ένα κέντρο με τους νεαποκτηθέντες να τραβάνε το κουπί, λόγω εμπειρίας.
Στην επίθεση δύο μεγάλα ονόματα, τα οποία στις μεγάλες ομάδες δεν έπιασαν. Ο Φαρφάν (4 χρόνια στη Σάλκε) και ο Χούντελαρ (2 χρόνια, με αποτυχημένο παρελθόν στις Ρεαλ και Μίλαν). Η μόνη αξιόπιστη γραμμή ήταν η επιθετική της δηλαδή.
Κι όμως! Εκείνη η Σάλκε του 2001 χαρακτηρίστηκε ως «καφενείο», ενώ η φετινή Σάλκε μία δουλεμένη ομάδα με αυτοματισμούς και συστηματα, με παικταράδες ακριβούς.
Και εδώ έρχεται το ερώτημα. Μήπως τελικά είναι ο αντίπαλος που κάνει τη διαφορά;
Μήπως, τελικά, ο Παναθηναϊκός του 2001 έκανε τη Σάλκε του παγκόσμιου πρωταθλητή και τροπαιούχου Τσάμπιονς Λιγκ και UEFA Αντι Μέλερ να δείχνει σαν «καφενείο»;
Μήπως, τελικά, ο ΟΣΦΠ του 2012 έκανε τη Σάλκε του Χόλτμπι και του Φουκς να δείχνει σαν μία καλοδουλεμένη γερμανική μηχανή;
Τροφή για σκέψη…
Διαβάστε περισσότερα: http://www.greenzone.gr/2012/09/kafeneia-kai-mixanes.html#ixzz26wdaq3oG
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου